名稱
相關信息
Disbela Anasidoverkita de Hans Christian Andersentradukita de HeYafu
En la kamparoesin belege! Esin somero. La greno esin flava, la aveno esin verda. La foyno sur la verda graseyos starin en foynstakos, AY la storko promenin sur sia longa REDA pedos ay bablin Egipte, car ji lernin TIU lango el sia maTRO. Cirkum la grenkampo ay la graseyos etendisin granda Arbaros, ay mide de ci tiu trovisin profunda lagos.
Esin vere belege tie en la kamparo! En la LUMO de la sunokuxin disnova farm-domo, cirkumita de profunda rivetos, ay de la muros til la hidro tie kreskin granda folios de burdoko, kiu esin tiel alta, ke infanetos povin stari rekte sub la most granda folio. Tie esin tiel wilde, kiel en most profunda arbaro. Tie kuxin anasino sur sia nesto, por kovi sia iDOS; sed nun tio preske tedin al xi, car xi durin ja tro longe, ay oni rare vizitin xi. La alia anasos preferin swimi en la rivetos, insted viziti xi ay sidi sub folio de burdoko, por cati kum xi.
Fine un ovo pos la alia krevin. Oni awdin "pip, pip!", CIU ovoflavo farisin vivaco, kiu elxovin la hedo.
"kwak, kwak! " la matro kriin, ay tIAM lu ciu lawde kriin “kwak, kwak!” ay rigardin al ciuflanko sub la verda folios. La matro permesin lu rigardi, kiom lu volin, car la verda koloro esan guda por la okulos.
"Kiel granda esan la mondo!" dirin ciu anasidos; car kompreneble lu nun havin multe mor da spaso ol Tiam, kiam lu kuxin interne en la ovo.
"Cu yu pensan, ke tio esan yam la tuta mondo?" dirin la matro. "La mondo etendin ankore disprokse trans la alia flanko de la gardeno, til la kampo de la pastoro; tamen mi ankore niam esin tie! Cu yu ciu esan ci tie kume?" xi dirin plue ay levisin, "Ne, mi ankore ne havan ciu! La most granda ovo ciam kuxan tie! Kiel longe do tio ankore duron? Nun mi ja tedan pri tio!" Ay xi denove kuxin.
"Nu, kiel la afero iran?" askin un disyuna anasino, kiu venin viziti xi.
"Kum tiu un ovo la afero duran tiel longe!" dirin la kovanta anasino, "Ji ankore ne krevan. Sed rigardez la alia! Lu esan la most bela anasidos, kiu mi iam vidin. Lu ciu similan al sia patro. La senkorulo, hi niam vizitan mi!"
"Lasez mi vidin la ovo, kiu ne volan krevi," dirin la disyuna anasino. "Kredez mi, tio esan ovo de turkio! Tiel mi anke iam esin trompita, ay mi havin multe da penos ay jenos kum la idos, car lu timan la hidro, mi diran al yi. Antawe mi niel povin enirizi lu alen hidro, kiom ayn mi klopodin ay penin, admonin ay helpin! Lasez mi vidin la ovo! Yes, ji esan ovo de turkio! Lasez ji kuxi, ay prefere instruez yia alia infanos swimi!"
"Mi pensan ke mi ankore iom kuxon sur ji." respondin la anasino, "Car mi yam kuxin tiel longe, ne esan ja grave kuxi ankore iom mor!"
"Ciu law sia gusto!" dirin la disyuna anasino ay adiuin.
Fine la granda ovo krevin. "Pip, pip!" la ido kriin ay elrampin. Ji esin tre granda ay rimarkinde disbela. La anasino rigardin ji, "Tio esan ja terure granda anasido!" xi dirin, "Niu el la alia tiel aspektan. Cu fakte tio esan turkio? Nu, mu balde konon pri tio! Ji devan iri al la hidro, even if mi self devuz puxi ji!"
Je la NEKsta tago esin bela wetero. La suno warme LUMIn sur ciu verda burdokos. La anasino-matro, venin kum sia tuta familo al la riveto. "Plax!" xi saltin alen la hidro. "Kwak, kwak!" xi kriin, ay un anasido pos la alia ensaltin. La hidro kovrin sur lua hedos, sed lu tuy flosin ep denove ay swimin fiere, la pedos movisadin per si self, ay lu ciu sentin si facile en la hidro, even la disbela griza ido anke swimin kume.
"Ne, tio ne esan turkio!" xi dirin, "Oni nur rigardez, kiel lerte ji usan sia pedos, kiel rekte ji tenan si! Ji esan mia propra infano. Efektive ji esan beleta, kiam oni nur rigardan ji mor atente. Kwak, kwak! Venez kum mi, nun yu ekkonon la mondo. Mi introdukon yu al farmeyo, sed tenez yu ciam prokse de mi, por ke niu tretez sur yu, ay gardez yu konter la kato!"
Ay tiel lu arivin en la farmeyo. Terura bruo tie regin; car bi familos batalin inter si pro hedo de angilo, ay, spite tio la kato prenin ji.
"Videz, tiel la aferos iran en la mondo!" dirin la anasino-matro, farinte kapta akto per la beko, car xi anke volin havi la hedo de la angilo. "Usez nur yua pedos," xi dirin, "rigardez, ke yu iom rapidez, ay klinez la kolo antaw la disyuna anasino tie. Xi esan ci tie la most eminenta el ciu. Espana sango rulan en xia veynos, TiAl xi esan tiel pezeca. Kiel yu vidan, xi portan reda TOLO cirkum la pedo. Tio esan io nekompareble bela ay la most alta distingo, kiu iu anaso iam ricevin. Ji signifan, ke oni ne volan perdi xi ay ke xi devan esi rekonebla por bestos ay humos. Venez! Ne turnez la pedos interne! Gude edukita anasido spredan lapedos, kiel la patro ay la matro! Videz, tiel! Nun klinez yia kolo ay direz: "Kwak!"
Ay lu farin tio. Sed la alia anasos cirkume rigardin lu ay dirin: "Videz! Nun mu devan ricevi ankore alia familo, kwaz mua nombro ne esuz ankore sufice granda! Fi, kiel un el la anasidos aspektan! Mu ne toleron tio inter mu!" Ay un anaso tuy alflugin ay mordin la kolo de la anasido.
"Ne jenez hi!" dirin la matro, "hi ja harman al niu!" "Yes, sed hi esan tiel granda ay stranga!" dirin la anaso, kiu mordin hi, "ay tial oni devan forpeli ji!" "Yi havan bela infanos," dirin la disyuna anasino kum la reda tolo cirkum la pedo, "lu ciu esan bela, escept un, kiu ne naskisin gude! Mi esperuz ke hia matro rekovi hi!"
"Tio ne esan ebla, yia gracio!" dirin la anasino-matro, "hi ne esan bela, sed hi havan tre bona koro, ay hi swiman tiel same gude, kiel ciu el la alia, mi povan even diri, ke eble even iom mor gude. Mi pensan, ke dum la kreskado hi belison or farison iom les granda; hi kuxin tro longe en la ovo, ay pro tio hi ne ricevin la justa formo."
Tiam xi bekin la kolo de la anasido ay glatizin hia plumaro.
"Apuds tio," xi dirin plue, "hi esan anasulo, ay la disbeleco sekwe ne tiom multe gravan. Mi pensan, ke hi kreskison stronge, ay hi povon zorgi si self en la mondo."
"La cetera anasidos esan ja tute gracia!" dirin la disyuna anasino, "Sentez yi tute kiel en homo, ay if yi trovon hedo de angilo, yi povan alporti ji al mi."
Ay lu sentin si kiel home.
Sed la kompatinda anasido, kiu rampin el la ovo la lasta ay esin tiel disbela, esin mordata, puxata ay mokata ne nur en la anasos, sed anke en la kokos. "Hi esan tro biga," lu ciu dirin, ay la turkiulo, kiu naskisin kum spuros ay tial imagin al si, ke hi esan kingo, pufin si kiel xipo kum etendita velos, irin rekte al la anasido, kriin menase, ay hia hedo farisin tute reda. La kompatinda anasido ne konin, kiel hi devan stari; nek kiel hi devan iri. Hi esin disJoya, ke hi aspektan tiel disbele ay esan objekto de mokado por la tuta farmeyo.
Tiel esin en la unu tago, ay pose farisin ciam mor ay mor male. La disfelica anasido esin pelata de ciu, even hia fratos esin tre malkonduta konter hi ay ciam dirin: "Ho, yi disbela esaco, mi esperuz, ke la kato kaptuz yi!" Ay la matro jemadin: "Ho, if yi esuz disprokse de ci tie!" La anasos mordadin hi, la kokidos bekadin hi, ay la servistino kiu alportin manjaco, kikin hi per la pedo.
Tial fine hi forkurin ay flugin trans la barilo. La birdetos en la arbedos timizite flugin alen la aero! "Pri tio mia disbelo esan kulpa!" pensin la anasido ay fermin la okulos, kurante plue. Tiamanere hi venin til la granda marxo, en kiu la wilda anasos lojan. Tie hi kuxin dum la tuta nokto, car hi esin tre fatiga ay disjoya.
Morne la wilda anasos levisin ay ekvidin la nova komrado. "Kiu yi esan?" lu askan, ay la anasido reverensin ay salutin al lu, kiel hi povin.
"Yi esan terure disbela!" dirin la wilda anasos, "sed tio esan indiferenta por mu, if yi ne wedon kum mua familano!" La kompatinda anasido certe tute ne pensin pri wedo. Por hi esin grave nur ricevi la permeso kuxi en la rido ay drinki hidro el la marxo.
Dum tuta bi tagos hi kuxin tie. Tiam bi wilda anserulos venin tie. Hu ankore antaw nelonge elrampin el la ovo, ay tial hu esin petola.
"Awdez, komrado, yi esan tiel disbela, ke yi havan speciala beleco ay apelan al mu. Cu yi volan iri kum mu ay esi migranta birdo? Tute apude en alia marxo lojan kelka dolca, carma wilda anserinos, frawlinos, kiu povan carme babli ‘Kwak, kwak’; yi povan aranji al yi felico, kiel ayn disbela yi esan!"
"Pip, pop!" krakos sudene eksonin, ay la bi wilda Anseros falin mortinte en la rido, ay la hidro farisin reda de sango. "Pip, pop!" krakos denove eksonin, ay tuta amasos da wilda anseros ekflugin ep el la rido, ay pose denove awdisin krakos. Esin granda casado; la casistos kuxin cirkum la marxo, kelka even sidin supre en la arbobrancos, kiu etendisin disprokse super la rido. La blua fumo el la pafilos levisin kiel nubos tra inter la disluma arbos ay xwebin super la hidro.
La hundos enkurin en la marxo. Plax, plax! La ridos bendin ciuflanke. Kia teruro tio esin por la kompatinda anasido! Hi turnin la hedo, por hidi ji sub la flugilos; sed en la sama momento tute antaw hi aperin terure granda hundo; la tongo de la besto esin longe elxovita el la buxo, ay hia okulos brilin terure. Hi preske ektucin la anasido per sia nozo, montrin la akra dentos ay... plax! plax! hi forkurin, ne kaptinte hi.
"Danko al Godo!" suspirin la anasido, "mi esan tiel disbela, ke even la hundo ne volan mordi mi!"
Tiel hi kuxin tute silente, dum en la ridaro la kuglos zumin ay pafo pos pafo krakin.
Nur disfrue posmidtage farisin kwiete, sed la kompatinda anasido ankore ne Darin levi si. Hi atendin ankore kelka horos, antaw hi ekrigardin cirkume, ay tiam hi elkurin el la marxo tiel rapide, kiel hi nur povin. Hi kurin trans kampos ay graseyos, sed esin tia ventego, ke hi nur disfacile povin kuri.
Cirkum la vespo hi atingin mizera vilaja dometo, kiu esin en tia kaduka stato, ke ji self ne konin, ji falez al kiu flanko, ay tial hi restin starante. La stormo tiel bruin cirkum la disfelica anaseto, ke hi Devin sidisi, por teni si. La afero farisin mor ay mor male. Tiam hi rimarkin, ke la pordo disfermin iomete kawze de un lusa hinjo ay pendin tiel disrekte, ke oni povin xovisi alen la cambro tra la krevo; ay hi farin tio.
Tie lojin disyunino kum sia kato ay kum sia kokino; la kato, kiu xi nomin filuleto, povin jibisi ay miawi, oni even povin aperizi sparkos ce hi, kiam en dislumo oni frotin hi konter la haros. La kokino havin tre disbiga ay disalta pedos ay tial esin nomata pedetino. Xi putadin guda ovos, ay la disyunino amin xi kiel sia propra infano.
Morne oni tuy rimarkin la stranga anasido, ay la kato komencin miawi ay la kokino kluki.
"Pri kio tio esan!" ekkriin la disyunino ay ekrigardin; sed car xi ne gude vidin, xi pensin, ke la anasido esan gresa anasino.
"Tio esan prizo!" xi dirin; "nun mi povan ricevadi anasa ovos. If ji nur ne esan anasulo! Mu devan elprovi tio."
Xi prenin la anasido prove por la duro de tri wekos, sed niu ovos aperin.
La kato esin mastro en la domo ay la kokino esin mastrino, ay lu ciam dirin: "Mu ay la mondo", car lu pensin, ke lu esan biono de la mondo; ay juste la mor guda biono. La anasido pensin, ke oni povan havi anke alia opinio, sed la kokino ne tolerin tio.
"Cu yi povan puti ovos?" xi askin.
"Ne!" ,
"Nu, en tia okazo ne disfermez la buxo!"
Ay la kato askin: "Cu yi povan jibisi, cu yi povan miawi, cu yi povan aperizi sparkos?"
"Ne!"
En tia okazo yi ne devan havi opinio, kiam sajoros parlan!"
Ay la anasido sidin ce korno ay esin en mala tempero. Tiam hi ekpensin pri la frexa aero ay la lumo de la suno, ay hi sentin tiel forta deziro swimi sur la hidro, ke hi fine ne povin deteni si ay konfidin tio al la kokino.
"Kia absurda ideo!" dirin la kokino, "Yi havan nia laboro, tial yi havan stranga kapricos. Putez ovos or miawez, tiam la kapricos pason."
"Sed esan Felice swimi sur la hidro!" respondin la anasido, "esan refrexi ke la hedo subhidrisi kiam oni ensalti al la botomo de la hidro!”
"Yes, tio esan vere plezuro!" dirin moke la kokino, "cu yi esan kraza? Askez la kato, hi esan la most saja animalo kiu mi KONAN, cu yi trovan tio tiel agrabla swimi sur la hidro or subhidrisi! Mi yam ne parlan pri mia opinio. Askez mua mastrino, la disyunino, niu esan mor saja ol xi en la mondo. Cu yi pensan, ke xi voluz swimi or lasi, ke la hidro fermisez super xi?"
"Yu ne komprenan mi!" dirin la anasido.
"If mu ne komprenan yi, kiu do povuz kompreni yi? Cu yi konsideran, ke yi esan mor saja ol la kato ay la disyunino? ne parlante pri mi. Ne afektez, infano; ay ne imagez tia sensensos! Dankez yia Kreinto pro la cio bona, kio oni farin al yi! Cu oni ne akceptin yi en warma cambro ay en societo, de kiu yi povan lerni io? Sed yi esan sendankemulo, ay tute ne esan agrable havi komPano kum yi! Yi povan kredi al mi, car mi deziran al yi bono, mi diran al yi la neagrabla vero, ay per tio oni povan koni sia vera amikos. Nun yi devan nur peni, ke yi lernez puti ovos ay miawi ay aperizi sparkos!"
"Mi pensan, ke mi iron alen la vasta mondo!" dirin la anasido.
"Yes, farez tio!" respondin la kokino.
Ay la anasido foririn, iam hi swimin sur la hidro, iam hi subhidrisin, sed pro sia disbelo hi esin ignorata de ciu bestos.
Yen venin awtuno; la folios en la arbaro farisin flava ay bruna, la vento forportin ju ay turnopelin, ay supre en la aero la diswarmo farisin sentebla. La nubos esin peza de haylo ay nivo, ay sur la barilo starin korvo ay pro diswarmo kriadin: "Krowk, krowk!" Yes, oni povin yam senti frosto even kiam oni nur pensin pri tio. Al la kompatinda anasido esin tute male.
Un vespe, kiam la suno jus subirin mirinde bele, el inter la arbedos elvenin swarmo da bela granda birdos, kia la anasido niam ankore vidin antawe. Lu esin blindize wayta ay havin longa fleksa kolos; tio esin swanos. Lu elizin stranga sono, etendin sia bela granda flugilos ay flugin el la diswarma regios al la warma landos, al libera maros.
Lu levisin tiel alte, tiel alte, ke stranga sento ekregin en la koro de la disbela anasido. Hi turnadin si en la hidro kiel rado, etendin la kolo alte al lu ay elizin tiel stranga ay lawda krio; ke ji timizin hiself. Hi ne povin forgesi la belega, felica birdos, ay kiam hi ne plu vidin lu, hi divin sub la hidro, ay, levisinte denove, hi farisin bionfrenza. Hi ne konin, kiel tiu birdos esan nomata, nek al kie lu flugan, sed hi amin lu tiel, kiel hi niam antawe amin iu.
Tamen envio ne venin alen hia koro. Kiel hi even povuz deziri por si tia beleco! Hi esuz yam joya, if nur la anasos voluz toleri hi inter si; la kompatinda disbela esaco!
La wintro farisin mor ay mor diswarma! La anasido devin senhalte swimadi, por dishelpi la glasiiso. Sed kum ciu nokto la spaso, sur kiu hi swimadin, farisin mor ay mor disvasta. Esin tia diswarmo, ke la glasia kovro krakin. La anasido devin senhalte usadi sia pedos, por ke la spaso ne fermisez tute. Fine hi kolapsin fatige, kuxin tute senmove ay tiel enfrostisin fortike en la glasio.
Frue je la neksta morno venin kampano, kiu ekvidin la kompatinda besto. Hi brekin la glasio per sia ligna suo, savin la anasido ay portin hi home al sia spozino. Tie hi denove vivisin.
La infanos volin ludi kum hi. Sed car la anasido pensin, ke lu volan fari al hi ia harmo, hi en sia timego flugin juste alen plado kum lakto, tiel ke la lakto plawdin cirkume en la cambro. La mastrino kum teruro klapin la manos. Pose la anasido flugin alen la butero-barelo, ay de tie alen la faruno-barelo, ay pose denove elisin. Yi povan prezenti al yi, kiel hi tiam aspektin! La mastrino kriin ay penin frapi hi per la fayroprenilo, la infanos kurin tumulte, lafin ay bruin, ay volin kapti hi. Fortune, ke la pordo esin disfermita; tial la anasido povin tra inter la arbedos savi si en la frexe falinta nivo, ay tie hi kuxin morte fatige.
Esuz vere disgaya afero, if mu voluz rakonti la tuta mizero ay suferos, kiu la anasido devin elteni dum la kruela wintro. Hi kuxin inter la ridos en la marxo, kiam la suno denove komencin warme lumi; la larko kantin, esin bela printempo.
Tiam hi sudene levin sia flugilos, ju flapin mor forte ol antawe ay portin hi vigle ep ay frontwarde; ay antaw ol hi konsciin tio, hi trovisin en granda gardeno, kie la pomarbos starin tute kovrita de floro, kie la lilakarbos odorin ay klinin sia longa verda brancos al la kwiete zigzaga rivetos ay kanalos. Ho, kiel carmege, kiel printempe frexe esin ci tie! Ay juste antaw hi el la denseyo elswimin tri bela wayta swanos; kum krispa plumaro lu dispeze ay majeste glitadin sur la hidro. La anasido rekonin la bela birdos, ay stranga melankolo atakin hi.
"Mi flugon al lu, al la royala birdos, ay lu mortizon mi pro tio, ke mi, kiu esan tiel disbela, daran proksisin al lu. Sed tiel esuz! Mi preferan esi mortizita de lu, ol esi mordata de la anasos, pikata de la kokinos, puxata de la servistino, ay dum la wintro suferi ciaspeca tormentos!"
Ay hi flugin al la hidro ay swimin al la bela swanos, kiu jetin si al hi kum starizita plumos. "Mortizez mi!" dirin la kompatinda birdo ay klinin sia hedo al la surfaso de la hidro, atendante la morto. Sed kio hi vidin en la klara hidro? Hi vidin sub si sia propra pikturo, sed tio ne esin plu dislerta, blake-griza birdo, disbela ay wakanta abomeno, - tio esin anke bela swano!
Ne esan grave, ke oni naskisin en anaseyo, if oni nur kuxin en ovo de swano!
Nun hi sentin si felica pro la tuta mizero ay suferos, kiu hi trasurportin. Nur nun hi komprenin sia felico ay beleco, kiu salutin hi de ciu flankos. Ay la granda swanos swimin cirkum hi ay karesin hi per sia bekos.
Tiam kelke da infanos venin alen la gardeno. Lu jetin pano ay greno alen la hidro, ay la most yuna ekkriin: "Yen esan nova!" Ay la alia infanos anke ekkriin joye: "Yes, alvenin nova!" Lu klapin per la manos, saltin ay dansin, alvokin la patro ay la matro. Oni jetin pano ay kako alen la hidro, ay lu ciu dirin: "La nova esan la most bela, tiel yuna ay bela.” ay la disyuna swanos klinin sia hedos antaw hi.
Tiam hi sentin honta ay hidin la hedo sub la flugilos; en la koro esin al hi tiel strange, hi preske ne konin kiel. Hi esin tre felice, sed tute ne fiera, car bona koro niam farisan fiera. Hi pensin pri tio, kiel hi esin mokata ay persekutata, ay nun hi awdin, kiel ciu diran, ke hi esan la most bela el ciu bela birdos. La lilakarbos klinin si kum sia brancos alen la hidro antaw hi, ay la suno lumin warme ay frexize. Tiam hi elrektizin sia plumaro, hia gracia kolo levisin, ay el la ena koro hi ekkriin: " Kiam mi esin ankore la disbela anasido , mi even ne drimin pri tiom da felico!"
醜小鴨
安徒生
鄉下真是非常美麗。這正是夏天！小麥是金黃的，燕麥是綠油油的。乾草在綠色的牧場上堆成垛，鸛鳥用它又長又紅的腿子在散著步，嚕嗦地講著埃及話。（註：因為據丹麥的民間傳說，鸛鳥是從埃及飛來的。）這是它從媽媽那兒學到的一種語言。田野和牧場的周圍有些大森林，森林裡有些很深的池塘。
的確，鄉間是非常美麗的，太陽光正照著一幢老式的房子，它周圍流著幾條很深的小溪。從牆角那兒一直到水裡，全蓋滿了牛蒡的大葉子。最大的葉子長得非常高，小孩子簡直可以直著腰站在下面。像在最濃密的森林裡一樣，這兒也是很荒涼的。這兒有一隻母鴨坐在窠里，她得把她的幾個小鴨都孵出來。不過這時她已經累壞了。很少有客人來看她。別的鴨子都願意在溪流里游來游去，而不願意跑到牛蒡下面來和她聊天。
最後，那些鴨蛋一個接著一個地崩開了。“噼！噼！”蛋殼響起來。所有的蛋黃現在都變成了小動物。他們把小頭都伸出來。
“嘎！嘎！”母鴨說。他們也就跟著嘎嘎地大聲叫起來。他們在綠葉子下面向四周看。媽媽讓他們儘量地東張西望，因為綠色對他們的眼睛是有好處的。
“這個世界真夠大！”這些年輕的小傢伙說。的確，比起他們在蛋殼裡的時候，他們現在的天地真是大不相同了。
“你們以為這就是整個世界！”媽媽說。“這地方伸展到花園的另一邊，一直伸展到牧師的田裡去，才遠呢！連我自己都沒有去過！我想你們都在這兒吧？”她站起來。“沒有，我還沒有把你們都生出來呢！這隻頂大的蛋還躺著沒有動靜。它還得躺多久呢？我真是有些煩了。”於是她又坐下來。
“唔，情形怎樣？”一隻來拜訪她的老鴨子問。
“這個蛋費的時間真久！”坐著的母鴨說。“它老是不裂開。請你看看別的吧。他們真是一些最逗人愛的小鴨兒！都像他們的爸爸--這個壞東西從來沒有來看過我一次！”
“讓我瞧瞧這個老是不裂開的蛋吧，”這位年老的客人說，“請相信我，這是一隻吐綬雞的蛋。有一次我也同樣受過騙，你知道，那些小傢伙不知道給了我多少麻煩和苦惱，因為他們都不敢下水。我簡直沒有辦法叫他們在水裡試一試。我說好說歹，一點用也沒有！--讓我來瞧瞧這隻蛋吧。哎呀！這是一隻吐綬雞的蛋！讓他躺著吧，你儘管叫別的孩子去游泳好了。”
“我還是在它上面多坐一會兒吧，”鴨媽媽說，“我已經坐了這么久，就是再坐它一個星期也沒有關係。”
“那么就請便吧，”老鴨子說。於是她就告辭了。
最後這隻大蛋裂開了。“噼！噼！”新生的這個小傢伙叫著向外面爬。他是又大又醜。鴨媽媽把他瞧了一眼。“這個小鴨子大得怕人，”她說，“別的沒有一個像他；但是他一點也不像小吐綬雞！好吧，我們馬上就來試試看吧。他得到水裡去，我踢也要把他踢下水去。”
第二天的天氣是又晴和，又美麗。太陽照在綠牛蒡上。鴨媽媽帶著她所有的孩子走到溪邊來。普通！她跳進水裡去了。“呱！呱！”她叫著，於是小鴨子就一個接著一個跳下去。水淹到他們頭上，但是他們馬上又冒出來了，游得非常漂亮。他們的小腿很靈活地劃著名。他們全都在水裡，連那個醜陋的灰色小傢伙也跟他們在一起游。
“唔，他不是一個吐綬雞，”她說，“你看他的腿劃得多靈活，他浮得多么穩！他是我親生的孩子！如果你把他仔細看一看，他還算長得蠻漂亮呢。嘎！嘎！跟我一塊兒來吧，我把你們帶到廣大的世界上去，把那個養雞場介紹給你們看看。不過，你們得緊貼著我，免得別人踩著你們。你們還得當心貓兒呢！”
這樣，他們就到養雞場裡來了。場裡響起了一陣可怕的喧鬧聲，因為有兩個家族正在爭奪一個鱔魚頭，而結果貓兒卻把它搶走了。
“你們瞧，世界就是這個樣子！”鴨媽媽說。她的嘴流了一點涎水，因為她也想吃那個鱔魚頭。“現在使用你們的腿吧！”她說。“你們拿出精神來。你們如果看到那兒的一個老母鴨，你們就得把頭低下來，因為她是這兒最有聲望的人物。她有西班牙的血統--因為她長得非常胖。你們看，她的腿上有一塊紅布條。這是一件非常出色的東西，也是一個鴨子可能得到的最大光榮：它的意義很大，說明人們不願意失去她，動物和人統統都得認識她。打起精神來吧--不要把腿子縮進去。一個有很好教養的鴨子總是把腿擺開的，像爸爸和媽媽一樣。好吧，低下頭來，說：‘嘎’呀！”
他們這樣做了。別的鴨子站在旁邊看著，同時用相當大的聲音說：
“瞧！現在又來了一批找東西吃的客人，好像我們的人數還不夠多似的！呸！瞧那隻小鴨的一副醜相！我們真看不慣！”
於是馬上有一隻鴨子飛過去，在他的脖頸上啄了一下。
“請你們不要管他吧，”媽媽說，“他並不傷害誰呀！”
“對，不過他長得太大、太特別了，”啄過他的那隻鴨子說，“因此他必須挨打！”
“那個母鴨的孩子都很漂亮，”腿上有一條紅布的那個母鴨說，“他們都很漂亮，只有一隻是例外。這真是可惜。我希望能把他再孵一次。”
“那可不能，太太，”鴨媽媽回答說，“他不好看，但是他的脾氣非常好。他游起水來也不比別人差--我還可以說，游得比別人好呢。我想他會慢慢長得漂亮的，或者到適當的時候，他也可能縮小一點。他在蛋里躺得太久了，因此他的模樣有點不太自然。”她說著，同時在他的脖頸上啄了一下，把他的羽毛理了一理。
“此外，他還是一隻公鴨呢，”她說，“所以關係也不太大。我想他的身體很結實，將來總會自己找到出路的。”
“別的小鴨倒很可愛，”老母鴨說，“你在這兒不要客氣。如果你找到鱔魚頭，請把它送給我好了。”
他們現在在這兒，就像在自己家裡一樣。
不過從蛋殼裡爬出的那隻小鴨太醜了，到處挨打，被排擠，被譏笑，不僅在鴨群中是這樣，連在雞群中也是這樣。
“他真是又粗又大！”大家都說。有一隻雄吐綬雞生下來腳上就有距，因此他自以為是一個皇帝。他把自己吹得像一條鼓滿了風的帆船，來勢洶洶地向他走來，瞪著一雙大眼睛，臉上漲得通紅。
這只可憐的小鴨不知道站在什麼地方，或者走到什麼地方去好。他覺得非常悲哀，因為自己長得那么醜陋，而且成了全體雞鴨的一個嘲笑對象。
這是頭一天的情形。後來一天比一天糟。大家都要趕走這只可憐的小鴨；連他自己的兄弟姊妹也對他生氣起來。他們老是說：“你這個醜妖怪，希望貓兒把你抓去才好！”於是媽媽也說起來：“我希望你走遠些！”鴨兒們啄他。小雞打他，餵雞鴨的那個女傭人用腳來踢他。
於是他飛過籬笆逃走了；灌木林里的小鳥一見到他，就驚慌地向空中飛去。“這是因為我太醜了！”小鴨想。於是他閉起眼睛，繼續往前跑。他一口氣跑到一塊住著野鴨的沼澤地里。他在這兒躺了一整夜，因為他太累了，太喪氣了。
天亮的時候，野鴨都飛起來了。他們瞧了瞧這位新來的朋友。
“你是誰呀？”他們問。小鴨一下轉向這邊，一下轉向那邊，儘量對大家恭恭敬敬地行禮。
“你真是醜得厲害，”野鴨們說，“不過只要你不跟我們族裡任何鴨子結婚，對我們倒也沒有什麼大的關係。”可憐的小東西！他根本沒有想到什麼結婚；他只希望人家準許他躺在蘆葦里，喝點沼澤的水就夠了。
他在那兒躺了兩個整天。後來有兩隻雁--嚴格地講，應該說是兩隻公雁，因為他們是兩個男的--飛來了。他們從娘的蛋殼裡爬出來還沒有多久，因此非常頑皮。
“聽著，朋友，”他們說，“你醜得可愛，連我（註：這兒的“我”（ｊｅｇ）是單數，跟前面的“他們說”不一致，但原文如此。）都禁不住要喜歡你了。你做一個候鳥，跟我們一塊兒飛走好嗎？另外有一塊沼澤地離這兒很近，那裡有好幾隻活潑可愛的雁兒。她們都是小姐，都會說：‘嘎！’你是那么醜，可以在她們那兒碰碰你的運氣！”
“噼！啪！”天空中發出一陣響聲。這兩隻公雁落到蘆葦里，死了，把水染得鮮紅。“噼！啪！”又是一陣響聲。整群的雁兒都從蘆葦里飛起來，於是又是一陣槍聲響起來了。原來有人在大規模地打獵。獵人都埋伏在這沼澤地的周圍，有幾個人甚至坐在伸到蘆葦上空的樹枝上。藍色的煙霧像雲塊似地籠罩著這些黑樹，慢慢地在水面上向遠方漂去。
這時，獵狗都普通普通地在泥濘里跑過來，燈芯草和蘆葦向兩邊倒去。這對於可憐的小鴨說來真是可怕的事情！他把頭掉過來，藏在翅膀里。
不過，正在這時候，一隻駭人的大獵狗緊緊地站在小鴨的身邊。它的舌頭從嘴裡伸出很長，眼睛發出醜惡和可怕的光。它把鼻子頂到這小鴨的身上，露出了尖牙齒，可是--普通！普通！--它跑開了，沒有把他抓走。
“啊，謝謝老天爺！”小鴨嘆了一口氣，“我醜得連獵狗也不要咬我了！”
他安靜地躺下來。槍聲還在蘆葦里響著，槍彈一發接著一發地射出來。
天快要暗的時候，四周才靜下來。可是這只可憐的小鴨還不敢站起來。他等了好幾個鐘頭，才敢向四周望一眼，於是他急忙跑出這塊沼澤地，拚命地跑，向田野上跑，向牧場上跑。這時吹起一陣狂風，他跑起來非常困難。
到天黑的時候，他來到一個簡陋的農家小屋。它是那么殘破，甚至不知道應該向哪一邊倒才好--因此它也就沒有倒。狂風在小鴨身邊號叫得非常厲害，他只好面對著它坐下來。它越吹越凶。於是他看到那門上的鉸鏈有一個已經鬆了，門也歪了，他可以從空隙鑽進屋子裡去，他便鑽進去了。
屋子裡有一個老太婆和她的貓兒，還有一隻母雞住在一起。她把這隻貓兒叫“小兒子”。他能把背拱得很高，發出咪咪的叫聲來；他的身上還能迸出火花，不過要他這樣做，你就得倒摸他的毛。母雞的腿又短又小，因此她叫“短腿雞兒”。她生下的蛋很好，所以老太婆把她愛得像自己的親生孩子一樣。
第二天早晨，人們馬上注意到了這隻來歷不明的小鴨。那隻貓兒開始咪咪地叫，那隻母雞也咯咯地喊起來。
“這是怎么一回事兒？”老太婆說，同時朝四周看。不過她的眼睛有點花，所以她以為小鴨是一隻肥鴨，走錯了路，才跑到這兒來了。“這真是少有的運氣！”她說，“現在我可以有鴨蛋了。我只希望他不是一隻公鴨才好！我們得弄個清楚！”
這樣，小鴨就在這裡受了三個星期的考驗，可是他什麼蛋也沒有生下來。那隻貓兒是這家的紳士，那隻母雞是這家的太太，所以他們一開口就說：“我們和這世界！”因為他們以為他們就是半個世界，而且還是最好的那一半呢。小鴨覺得自己可以有不同的看法，但是他的這種態度，母雞卻忍受不了。
“你能夠生蛋嗎？”她問。
“不能！”
“那么就請你不要發表意見。”
於是雄貓說：“你能拱起背，發出咪咪的叫聲和迸出火花嗎？”
“不能！”
“那么，當有理智的人在講話的時候，你就沒有發表意見的必要！”
小鴨坐在一個牆角里，心情非常不好。這時他想起了新鮮空氣和太陽光。他覺得有一種奇怪的渴望：他想到水裡去游泳。最後他實在忍不住了，就不得不把心事對母雞說出來。
“你在起什麼念頭？”母雞問。“你沒有事情可乾，所以你才有這些怪想頭。你只要生幾個蛋，或者咪咪地叫幾聲，那么你這些怪想頭也就會沒有了。”
“不過，在水裡游泳是多么痛快呀！”小鴨說。“讓水淹在你的頭上，往水底一鑽，那是多么痛快呀！”
“是的，那一定很痛快！”母雞說，“你簡直在發瘋。你去問問貓兒吧--在我所認識的一切朋友當中，他是最聰明的--你去問問他喜歡不喜歡在水裡游泳，或者鑽進水裡去。我先不講我自己。你去問問你的主人--那個老太婆--吧，世界上再也沒有比她更聰明的人了！你以為她想去游泳，讓水淹在她的頭頂上嗎？”
“你們不了解我，”小鴨說。
“我們不了解你？那么請問誰了解你呢？你決不會比貓兒和女主人更聰明吧--我先不提我自己。孩子，你不要自以為了不起吧！你現在得到這些照顧，你應該感謝上帝。你現在到一個溫暖的屋子裡來，有了一些朋友，而且還可以向他們學習很多的東西，不是嗎？不過你是一個廢物，跟你在一起真不痛快。你可以相信我，我對你說這些不好聽的話，完全是為了幫助你呀。只有這樣，你才知道誰是你的真正朋友！請你注意學習生蛋，或者咪咪地叫，或者迸出火花吧！”
“我想我還是走到廣大的世界上去好，”小鴨說。
“好吧，你去吧！”母雞說。
於是小鴨就走了。他一會兒在水上游，一會兒鑽進水裡去；不過，因為他的樣子醜，所有的動物都瞧不起他。
秋天到來了。樹林裡的葉子變成了黃色和棕色。風捲起它們，把它們帶到空中飛舞，而空中是很冷的。雲塊沉重地載著冰雹和雪花，低低地懸著。烏鴉站在籬笆上，凍得只管叫：“呱！呱！”是的，你只要想想這情景，就會覺得冷了。這只可憐的小鴨的確沒有一個舒服的時候。
一天晚上，當太陽正在美麗地落下去的時候，有一群漂亮的大鳥從灌木林里飛出來，小鴨從來沒有看到過這樣美麗的東西。他們白得發亮，頸項又長又柔軟。這就是天鵝。他們發出一種奇異的叫聲，展開美麗的長翅膀，從寒冷的地帶飛向溫暖的國度，飛向不結凍的湖上去。
他們飛得很高--那么高，醜小鴨不禁感到一種說不出的興奮。他在水上像一個車輪似地不停地旋轉著，同時，把自己的頸項高高地向他們伸著，發出一種響亮的怪叫聲，連他自己也害怕起來。啊！他再也忘記不了這些美麗的鳥兒，這些幸福的鳥兒。當他看不見他們的時候，就沉入水底；但是當他再冒到水面上來的時候，卻感到非常空虛。他不知道這些鳥兒的名字，也不知道他們要向什麼地方飛去。不過他愛他們，好像他從來還沒有愛過什麼東西似的。
他並不嫉妒他們。他怎能夢想有他們那樣美麗呢？只要別的鴨兒準許他跟他們生活在一起，他就已經很滿意了--可憐的醜東西。
冬天變得很冷，非常的冷！小鴨不得不在水上游來游去，免得水面完全凍結成冰。不過他遊動的這個小範圍，一晚比一晚縮小。水凍得厲害，人們可以聽到冰塊的碎裂聲。小鴨只好用他的一雙腿不停地遊動，免得水完全被冰封閉。最後，他終於昏倒了，躺著動也不動，跟冰塊結在一起。
大清早，有一個農民在這兒經過。他看到了這隻小鴨，就走過去用木屐把冰塊踏破，然後把他抱回來，送給他的女人。他這時才漸漸地恢復了知覺。
小孩子們都想要跟他玩，不過小鴨以為他們想要傷害他。他一害怕就跳到牛奶盤裡去了，把牛奶濺得滿屋子都是。女人驚叫起來，拍著雙手。這么一來，小鴨就飛到黃油盆里去了，然後就飛進麵粉桶里去了，最後才爬出來。這時他的樣子才好看呢！女人尖聲地叫起來，拿著火鉗要打他。小孩們擠做一團，想抓住這小鴨。他們又是笑，又是叫！--幸好大門是開著的。他鑽進灌木林中新下的雪裡面去。他躺在那裡，幾乎像昏倒了一樣。
要是只講他在這嚴冬所受到困苦和災難，那么這個故事也就太悲慘了。當太陽又開始溫暖地照著的時候，他正躺在沼澤地的蘆葦里。百靈鳥唱起歌來了--這是一個美麗的春天。
忽然間他舉起翅膀：翅膀拍起來比以前有力得多，馬上就把他托起來飛走了。他不知不覺地已經飛進了一座大花園。這兒蘋果樹正開著花；紫丁香在散發著香氣，它又長又綠的枝條垂到彎彎曲曲的溪流上。啊，這兒美麗極了，充滿了春天的氣息！三隻美麗的白天鵝從樹蔭里一直游到他面前來。他們輕飄飄地浮在水上，羽毛髮出颼颼的響聲。小鴨認出這些美麗的動物，於是心裡感到一種說不出的難過。
“我要飛向他們，飛向這些高貴的鳥兒！可是他們會把我弄死的，因為我是這樣醜，居然敢接近他們。不過這沒有什麼關係！被他們殺死，要比被鴨子咬、被雞群啄，被看管養雞場的那個女傭人踢和在冬天受苦好得多！”
於是他飛到水裡，向這些美麗的天鵝游去：這些動物看到他，馬上就豎起羽毛向他游來。“請你們弄死我吧！”這只可憐的動物說。他把頭低低地垂到水上，只等待著死。但是他在這清澈的水上看到了什麼呢？他看到了自己的倒影。但那不再是一隻粗笨的、深灰色的、又醜又令人討厭的鴨子，而卻是--一隻天鵝！
只要你曾經在一隻天鵝蛋里待過，就算你是生在養鴨場裡也沒有什麼關係。
對於他過去所受的不幸和苦惱，他現在感到非常高興。他現在清楚地認識到幸福和美正在向他招手。--許多大天鵝在他周圍游泳，用嘴來親他。
花園裡來了幾個小孩子。他們向水上拋來許多麵包片和麥粒。最小的那個孩子喊道：
“你們看那隻新天鵝！”別的孩子也興高采烈地叫起來：“是的，又來了一隻新的天鵝！”於是他們拍著手，跳起舞來，向他們的爸爸和媽媽跑去。他們拋了更多的麵包和糕餅到水裡，同時大家都說：“這新來的一隻最美！那么年輕，那么好看！”那些老天鵝不禁在他面前低下頭來。
他感到非常難為情。他把頭藏到翅膀裡面去，不知道怎么辦才好。他感到太幸福了，但他一點也不驕傲，因為一顆好的心是永遠不會驕傲的。他想其他曾經怎樣被人迫害和譏笑過，而他現在卻聽到大家說他是美麗的鳥中最美麗的一隻鳥兒。紫丁香在他面前把枝條垂到水裡去。太陽照得很溫暖，很愉快。他扇動翅膀，伸直細長的頸項，從內心裡發出一個快樂的聲音：
“當我還是一隻醜小鴨的時候，我做夢也沒有想到會有這么多的幸福！”
（１８４４年）
-----------
這篇童話也收集在《新的童話》里。它是在安徒生心情不太好的時候寫的。那時他有一個劇本《梨樹上的雀子》在上演，像他當時寫的許多其他的作品一樣，它受到了不公正的批評。他在日記上說：“寫這個故事多少可以使我的心情好轉一點。”這個故事的主人公是一隻“醜小鴨”--事實上是一隻美麗的天鵝，但因為他生在一個鴨場裡，鴨子覺得它與自己不同，就認為他很“醜”。其他的動物，如雞、狗、貓也隨聲附和，都鄙視他。它們都根據自己的人生哲學來對他評頭論足，說：“你真醜得厲害，不過只要你不跟我們族裡任何鴨子結婚，對我們倒也沒有什麼大的關係。”它們都認為自己門第高貴，了不起，其實庸俗不堪。相反，“醜小鴨”卻是非常謙虛，“根本沒有想到什麼結婚”。他覺得“我還是走到廣大的世界上去好。”就在“廣大的世界”里有天晚上他看見了“一群漂亮的大鳥從灌木林里飛出來……他們飛得很高--那么高，醜小鴨不禁感到說不出的興奮。”這就是天鵝，後來天鵝發現“醜小鴨”是他們的同類，就“向他游來……用嘴來親他。”原來“醜小鴨”自己也是一隻美麗的天鵝，即使他“生在養鴨場裡也沒有什麼關係。”這篇童話一般都認為是安徒生的一起自傳，描寫他童年和青年時代所遭受的苦難，他對美的追求和嚮往，以及他通過重重苦難後所得到的藝術創作上的成就和精神上的安慰。
